Het is een vroege zondagochtend in januari van dit jaar als Peter* op zijn scooter door de buitenwijken van Dordrecht rijdt. Hij zou op dat moment de auto van zijn ex achtervolgen. Dan botsen de twee. "Ik heb haar toen uit de auto getrokken", vertelt Peter in de Rotterdamse rechtbank. "Ze was niet gewoon dronken, ze was echt lazarus. Dat zag ik aan haar ogen. Ik wilde dat ze geen mensen aanreed en dat ze zichzelf niks aandeed."
Dat uit de auto trekken gaat niet zachtzinnig. Volgens de officier van justitie trekt Peter de vrouw aan haar haren de wagen uit. "Dat deed pijn en ze moest huilen", zegt de man in het zwarte gewaad. Peter zou namelijk letterlijk de haren uit haar hoofd hebben getrokken.
Op zaterdag doet Maurice Laparlière verslag van een opmerkelijke rechtszaak in onze regio. Ditmaal een 41-jarige Dordtenaar die zijn ex-vriendin te hardhandig uit haar auto zou hebben gesleurd. De vrouw heeft ook aangifte van stalking gedaan.
"Het ligt allemaal heel anders", zegt Peter. Hij wil graag vertellen en ook wil hij foto's laten zien van de aanrijding. In zijn beleving is die volledig haar schuld. Dat kan, maar eerst maar eens vertellen, zegt de rechter. "Toentertijd hield ik nog van haar", zegt Peter. "Ik heb foute dingen gedaan. Ik heb haar bij haar nek gepakt. Ze had klitten in haar haren en daar bleven mijn vingers achter haken."
De ex wil 375 euro schadevergoeding voor de pijn en de schrik. "Haar haren lieten los en ze had pijn aan haar hoofdhuid", zegt de rechter.
De ex-vriendin van Peter zou dus dronken rondrijden en ingrijpen was nodig, zegt hij. "Het was half acht en dan zijn de cafés bij ons al lang dicht." Hij stuurt zijn ex-vriendin later een appje met excuses voor zijn optreden. Hij laat nogmaals weten: ze was compleet 'lazarus'. En dat zij zegt dat híj de aanrijding heeft veroorzaakt? "Ze zegt zoveel!"
Peter is een grote kerel in een wit shirt met zwarte strepen. Hij heeft kort, krullend haar. De groeven in zijn gezicht verraden een zwaar leven of in ieder geval zorgelijke tijden. Zijn strafblad is stevig en er staan de nodige 'vermogensdelicten' op, zegt de rechter. Dat is een verzamelnaam voor zaken als diefstal, heling, oplichting en witwassen. Al dateert zijn laatste veroordeling al wel van ruim vijf jaar geleden.
"Dat waren allemaal andere dingen, ik heb niks met geweld", zegt hij er zelf over. Peter oogt tijdens de zitting zeker niet onvriendelijk en praat rustig. Hij geeft ruim antwoord. Hij is behandeld voor een cannabisverslaving en heeft nu werk als chauffeur in een magazijn.
Even later mag hij zijn foto's laten zien en verlaat hij het beklaagdenbankje. Gebroederlijk staat hij naast de officier en de rechter. Samen kijken ze naar het scherm van Peter's telefoon. "Kijk, dit is haar autootje en de deuk zit hier. Ziet u, ik kan haar niet achtervolgd hebben."
Brand en lekke banden
"Mevrouw is bang om u weer tegen te komen. Ze wil geen contact meer", zegt de rechter. "Nou, ik ook niet meer met haar", reageert Peter. "Ze belde in die tijd wel 50, 60, 70 keer." Hij zegt haar zelfs te ontlopen. De vrouw is niet aanwezig in de zaal, maar wordt wel vertegenwoordigd door Slachtofferhulp. Die vertelt dat ze een borderline-stoornis heeft en het nog altijd zwaar heeft met het incident.
Dan krijgt de zitting een opmerkelijke wending. In het leven van de ex zijn er namelijk rare dingen gebeurd. Daar heeft ze aangifte van gedaan. Er was brand naast haar auto, er is een doos over haar bewakingscamera gezet, er zijn vier banden lek gestoken en een deurbel is 'ingeschroefd'. "Enige mate van creativiteit moet ik de dader wel meegeven", zegt de officier daarover.
In die periode stuurt Peter volgens justitie opmerkelijke appjes: 'sorry dat ik de laatste dagen zo vaak aan je deur bent geweest' en 'ik wist niet dat ik het in me had'.
"Dit geeft mij een vreemde smaak, maar het gaat vandaag over de mishandeling", zegt de officier van justitie. Voor de andere gebeurtenissen is waarschijnlijk te weinig bewijs om te vervolgen. De officier eist veertig uur taakstraf, waarvan de helft voorwaardelijk en een contactverbod. De gevraagde 375 euro vindt hij aan de hoge kant voor haren uit het hoofd trekken. 200 euro is zijn visie genoeg.
'Dordrecht is heel klein'
"Je hebt haren trekken en je hebt haren trekken", zegt de advocaat van Peter. "Je kunt een volle vuist met haar pakken, maar zo ging het niet. Hij wilde haar alleen maar uit de auto krijgen. Daarmee nam hij ook wat haar van haar mee. Dit is geen gewelddadig persoon. Er is over en weer een situatie geweest en ze bleef maar contact met cliënt opzoeken. Ze heeft de diagnose borderline en we weten dat deze mensen niet superstabiel door het leven gaan. Ik probeer dat overigens zo respectvol mogelijk te zeggen."
Peter hoort het ondertussen rustig aan, zijn handen gevouwen voor hem. Een contactverbod is lastig, omdat hij op zijn weg naar werk langs haar straat rijdt. Even een stukje omrijden is er niet bij. "Dordrecht is heel klein, mevrouw de rechter, er zijn weinig alternatieve wegen. Het is niet zoals hier in Rotterdam.
Het laatste woord is aan Peter. "Die branden en die banden, dat gebeurde vroeger al bij haar. Dat gebeurt zo vaak", besluit hij.
Het vonnis
"U zegt dat u haar heeft vastgepakt aan haar nek, maar u heeft ook aan haar haren getrokken. U heeft haar pijn gedaan. Dit gebeurde in de context van een verbroken relatie en daar heeft u allebei een aandeel in gehad. U heeft nu geen behoefte aan contact meer, maar u heeft wel een stok achter de deur nodig", zegt de rechter. Ze veroordeelt Peter tot veertig uur geheel voorwaardelijke taakstraf, 200 euro schadevergoeding en een contactverbod. Wel mag hij op weg naar zijn werk gewoon de kortste route blijven nemen.
*Omwille van zijn privacy is de naam van de verdachte gefingeerd. De redactie kent zijn ware identiteit.
