De naam voor het programma werd snel gevonden. Dordrecht is immers de stad van de gebroeders De Witt, en hoe toepasselijk zou het zijn om het programma naar hen te vernoemen? Maar "Gebroeders De Witt" als programmanaam klonk nog niet helemaal goed. Tijdens een brainstormsessie met Sharina Helderop, stagiaire journalistiek, stelde zij voor om "Studio" voor de naam te plaatsen en zo geschiedde. Overigens was Sharina in het eerste jaar van het programma mijn co-host. Vanaf het tweede jaar werd het co-host-format losgelaten en was er enkel een presentator.
De eerste hoofdgast van Studio De Witt was Kees Thies, columnist van AD/De Dordtenaar. Na hem volgden vele hoofdgasten: bekende en minder bekende Dordtenaren of oud-Dordtenaren, maar ook gasten uit de regio.
Gasten met een verhaal, zoals Deborah Gravenstijn (oud-Olympisch judokampioene, zilver en brons), politicoloog Rob de Wijk, radioman Mattie Valk, zangeres Merol, tekenaar van Fokke & Sukke Jean-Marc van Tol, marktbloemenverkoopster Marry Huijgen, burgemeesters van Dordrecht en uit de regio, en vertegenwoordigers van sociaal-maatschappelijke organisaties of initiatieven. Schrijvers en muzikanten uit de regio vonden een platform in het uur van de hoofdgast. Eigenlijk zijn het te veel namen om hier allemaal te noemen.
Politieke Stamtafel
Naast de actualiteiten en de hoofdgast nam de politiek een steeds prominentere plaats in tijdens de uitzending. Om de onderwerpen goed tot hun recht te laten komen, is er besloten om een politiek uur aan de uitzending toe te voegen: de Politieke Stamtafel. Vele levendige debatten werden in de uitzending gevoerd. Ook de regionale politiek kwam regelmatig aan bod, met kwesties die speelden in de Drechtraad.
Studio De Witt verwierf naamsbekendheid en een vaste schare luisteraars, waaronder ook veel politici, die in wisselende samenstelling iedere zaterdag acte de présence gaven en geven. De radio werd zo een belangrijk informatieplatform om standpunten te verduidelijken.