Strafblad voor trucker Jan, maar is boegbeeld voor duizenden collega's

“Een strafblad? Ik ben er niet trots op dat ik na 43 jaar op de vrachtwagen zoiets als cadeautje meekrijg”, zegt Jan Slotboom. Hij zit aan tafel in zijn woonkamer in Dordrecht. Het kersverse vonnis van het gerechtshof ligt voor hem. Slotboom en zijn vrouw zijn net thuis van hun bezoek aan het Paleis van Justitie in Den Haag.

“Het voelt dubbel”, zegt Slotboom. “Dat strafblad blijf ik altijd houden. Ik weet niet of dat me ooit nog dwars gaat zitten in mijn leven. Aan de andere kant is deze straf lager dan de oorspronkelijke straf. Ze voelen wel met me mee. Toch is er nog altijd geen oplossing voor de chauffeurs in ons land.”

De Dordtse beroepschauffeur is inmiddels een paar weken met pensioen. De laatste maanden van zijn loopbaan stonden in het teken van zijn strijd voor meer parkeerplaatsen voor vrachtwagens. Tijdens zijn twee rechtszaken zaten er tientallen collega-chauffeurs op de tribune. Een crowdfunding voor juridische bijstand leverde bijna 9 duizend euro op.

Zijn probleem is herkenbaar voor iedere vrachtwagenchauffeur. “Je hoort vaak zeggen dat er 4 duizend plaatsen tekort zijn, maar dat zijn er inmiddels misschien al 5 duizend”, zegt de echtgenote van Slotboom.

Het is op de weg dagelijks vechten voor een plek en er wordt vaak illegaal geparkeerd, omdat alles vol is. Dat zorgt soms voor lange rijen geparkeerde vrachtwagens op de vluchtstrook. Dat is gevaarlijk voor alle weggebruikers.

Slotboom krijgt in maart 2023 een boete van 500 euro voor foutparkeren in de Rotterdamse Waalhaven. ’s Avonds zet hij zijn vrachtwagen op een industrieterrein waar hij eigenlijk niet mag staan. Hij heeft die dag een lading zoutzuur gelost bij Shell Pernis.

De tankcombinatie is nog niet schoongemaakt en dan mag je volgens de regels niet overal parkeren. Maar na een eindeloze dag wachten en rijden is hij doodmoe. Een parkeerplek voor wagens met gevaarlijke stoffen is niet te vinden, alles is vol.

Terugrijden naar Dordrecht wil Slotboom die avond niet. "De snelweg is dodelijk met een vrachtwagen. Met een gewone auto had ik het wel gedaan", zei de chauffeur twee weken geleden tijdens het hoger beroep.

Hij is bang dat hij een ongeluk veroorzaakt. Eerst zet de Rotterdamse rechter de boete van 500 euro om naar een voorwaardelijke boete. In hoger beroep wordt dat bedrag dinsdag door het gerechtshof gehalveerd tot 250 euro voorwaardelijk. Slotboom moet dus pas betalen als hij nog een keer de fout ingaat.

Daarmee komt het juridisch avontuur van de chauffeur ten einde. “Ik ben blij dat het afgelopen is, er staat een streep onder. Ik had natuurlijk veel liever vrijspraak gehad, maar zo is het ook goed. Er waren twee vertegenwoordigers van de FNV bij de uitspraak. Zij lieten me weten dat de strijd nog niet is gestreden, ze gaan door.”

Slotboom hoopt dat het vonnis toch iets van een precedent schept voor vrachtwagenrijders die in de toekomst in soortgelijke situaties belanden en geen kant meer op kunnen “Al zit je dan natuurlijk wel vast aan advocaatkosten. Maar de molen is nu wel aan het draaien. De politiek is wakker en de bonden zijn ermee bezig. We hebben wat aangezwengeld.”

De echtgenote van Jan Slotboom wijst er aan tafel op dat het tekort aan plaatsen inmiddels al is opgelopen naar 5 duizend. In België zou tegenwoordig zo fel worden gecontroleerd en bekeurd, dat transportbedrijven in de grensregio hun chauffeurs verzoeken in Nederland te parkeren. “Zij staan op de parkeerplaatsen waar wij horen te staan”, zegt Slotboom.

Politiek en gemeenten zeggen de klacht te herkennen, maar worstelen ook met het creëren nieuwe plekken. Zo worden er regelmatig parkeerplekken voor vrachtwagens bij tankstations omgebouwd tot laadstations voor elektrische auto's. Dat vermindert het aantal parkeerplaatsen.

In het vonnis wijst het gerechtshof erop dat met gevaarlijke stoffen parkeren binnen de bebouwde kom serieuze risico's kan meebrengen en niet zomaar door de vingers gezien kan worden. Met andere woorden: een oplossing is er niet zomaar.

Toch gaat Slotboom fijn met pensioen, zegt hij. “Mijn afscheidscadeau aan de sector had groter kunnen zijn, maar dit is wat het is. Ik ben trots op wat we hebben bereikt. Het liefst had ik gehad dat iedere chauffeur kan parkeren waar hij wil. Het probleem blijft nu bij de chauffeurs liggen. Die moet zijn auto toch ergens kwijt en kan hem niet in zijn binnenzak stoppen."

Opmerkelijk genoeg is de plek waar Slotboom parkeerde op de Willem Barentszstraat in Rotterdam-Albrandswaard inmiddels verdwenen. Het is gissen naar een reden.

Maandag werd hij nog aangesproken door een baliemedewerkster bij de bloedbank waar Slotboom donor is. “U bent toch van het parkeren? 'Een raar verhaal', zei ze. Mensen begrijpen het niet. Het voelt als onrecht.”

Hij is ook blij dat het voorbij is. Jan en zijn vrouw zaten tijdens de procedure vaak avond aan avond te bellen en te mailen. Mevrouw Slotboom: “Het mag niet voor niets zijn geweest. We moeten een voorbeeld zijn voor de jongere generatie.”

Jan Slotboom zal als gepensioneerde nog vaak op de weg te vinden zijn. Maar dan vooral op drie wielen. "Nu ik tijd heb, kan ik eindelijk mijn zijspan opknappen", kijkt hij enthousiast vooruit.